Open Innovation according to Frank Piller

How to achieve a 30% profit margin with no risk, no Ph.d., no capital investment, no R&D and (almost) no employees?

This was the kick off question of a masterclass I attended last Thursday. The man raising this question was Frank Piller. To be honest I had never heard of this man before, until I was invited to his masterclass. I quickly discovered that Frank Piller is regarded as one of the leading experts in the fields of mass customization, co-creation & open innovation, frequently being quoted by the NYT, Financial Times, etc. Quite an impressive man so to speak. There I was, one of the 25 people sitting in his class and I knew the company he had presented in his first question.

The company fitting the profile was Threadless. An online T-shirt company with a business structure not conveying to the traditional rules of economics and therefore a succes. In the traditional markets, products fail because companies are only looking for a way to identify consumer needs. But people most of the time don't know what they want, let alone have the ability to communicate their needs to a company. Market research isn't the answer to the problem, since companies will always tend to look for the obvious solutions in the obvious markets. This is when open innovation kicks in. Using lead users/experts, broadcasting or developing communities, means you are doing the right things as well as doing things right. An important comment here is that using lead users is not a market research method. Lead users are the people that have a certain need today that the market has tomorrow. Lead users are not the current customers of the company. So people who want to fit an open innovation method into their traditional model will be disappointed.

Conclusion...open innovation isn't for everyone. You can always try to weigh the pros and cons and develop models to proof which approach is more profitable. But you just have to go for it, or not...but please choose.

HIGH MARGIN BRAND ACTIVATION

LEGOWORLD : Great Fun. Great Activation.
Probably, also great Margin.

The past few years, we've seen more and more brands re-think their marketing mix. Simply putting your name on the back of a football team is becoming rather 'last season'. Cleverly, some companies are using their 'brand activation' efforts to generate revenue as well as recall, loyalty, rumour and excitement.

Last Saturday I took my god-son Justin to a great example of this: LegoWorld. All of the existing and new product lines (Pirates, City, Techno, Star Wars, Ferrari, Racers, Indiana Jones, you name it) were featured, as well as a room full of exhibitions by fanatic Lego freaks, who had built scale models of everything from the royal palace and a cruise ship to a roman battle (I tell you, there are some REALLY enthusiastic Lego-heads out there)

The event was efficiently organised and well-sponsored ... and the highlight of every kid's visit was probably a spree in the special Intertoys-Lego toy shop.

Let's see: they brought together and celebrated brand ambassadors; they drove communication together with JETIX kids TV channel; gave their core users an unforgettable day, they introduced new product lines, provided opportunities to play with (and want) existing toys. All conveniently timed... just before the Sinterklaas gift buying season.

So many people turned up that the radio news reported a LegoWorld trafic jam. AND they charged every guest 15 euros for entry, 8 euros for parking, 3 euros for candy floss and 3 euros for a sandwich. Then again... they also gave 10% discount on the Lego at the shop.

Great Activation.

Sure...We had a new idea only 2 years ago

Take 20 seconds and think about this:
What's the last time your company introduced something new?

Chances are, you will be as unpleasantly surprised as many of our clients. It's only natural really; companies are usually designed to do more or less the same thing over and over. That's basically how you improve performance and increase margins.

Unfortunately though, there's usually someone out there in the market who's ready to make the first move. New feature. New widget. Better performance. Better Price. Consumers tend to like that kind of thing.

So whether we like it or not, we need to innovate - especially with the market in its current shaky state. The good news is that innovation isn't as tough as it sounds. It's no more than coming up with one or more bright ideas and implementing them. It needn't be a painful or long-winded process, on the contrary: in our experience it is an exciting process that releases energy throughout the company, sometimes even the entire category.

Since most companies are better at 'doing their job' than managing the process of change, Fronteer Strategy has developed an efficient, structured approach, that takes our clients through the steps of Analysis, Development and Execution with a minimum of headache and a maximum of result.

Interested? Feel free to contact me.

HIP IS UIT

THIS COLUMN WAS ORIGINALLY PUBLISHED IN 'DE TELEGRAAF' WEEKEND SUPPLEMENT - ONLY IN DUTCH, SORRY...

HIP IS UIT
Nee, natuurlijk niet: “Hip” is “In”, dat weet iedereen. Er zijn zelfs limited edition vitaminedrankjes: Alles is hip en trendy.

Schoolkinderen zijn hip. Ze dragen de allerlaatste mode, zo uit de Glamour.
Jonge ouders zijn hip. Kijk maar naar hun Bugaboo, Lamartinashirt of Hilfigerjack.
Kakkers zijn hip. Je ziet het aan hun Abercrombieandfitchbloes, pumagymp en sleutelketting.

Makelaars zijn hip. Het bewijs is geleverd door hun Italiaans gesneden (lees: te krappe) almost-Oger pak, soepel achteroverge-gelde corpsballenmatje, diagonaal geruite en dasloze overhemd, glimmende scooter en gebrek aan sokken (alleen die cognac-suede gespschoen is nog over uit een sneu pre-hip tijdperk van lang geleden).

Geloven is moeilijk maar zelfs huisvaders uit Zwolle (ik was er laatst, vraag niet waarom) zijn tegenwoordig super hip. Ze dragen McGregorbloezen met het logo van grotejongensdroom Spijker erop en draaien in hun leasebak keihard de laatste van 50cent.

Iedereen is hip, van Friesland tot Limburg. Dat is niet verwonderlijk, want de media vallen overelkaar heen om uit te leggen wat hip is. Er is eigenlijk geen ontsnappen aan. Hoe moet je huis? Hoe moet je tuin? Hoe moet je haar, hoe moet je kleding?

Leuker nog natuurlijk is om te laten zien wat er NIET meer hip is: als je niet hip bent, ben je namelijk ‘Last Season’… het ergste dat je kan overkomen. Je wordt bespot en uitgelachen. En terecht, want het is je eigen schuld; iedereen die wil kan hip zijn, je hebt gewoon niet je best gedaan.

Het paradoxale is dat de coolste types in de mode, vormgeving en muziek, die in een vroeger tijdperk als ‘hip’ zouden zijn aangemerkt, helemaal niet meer hip zijn. Een licht teleurgestelde vriendin merkte het op mijn verjaardagsfeestje al op: “hmmm… ik had hier eigenlijk allemaal hippe mensen verwacht...”

Toen viel het muntje: hip is uit. Ga maar na: merken “kunnen” alleen nog als ze ‘echt’ duur, superobscuur of uitgesproken cheap zijn (bewijs: de coolste chicks dragen broeken van een ubercool en nauwelijks te vinden merk dat ‘cheap Monday’ heet) grafisch vormgevers hebben geen bugaboos maar van die drinky oude opvouwbuggys, dj’s dragen maatpakken en skateboarders lopen op brogues. Ik snap eindelijk waarom stylisten (the holy tribe of hipness) er al een paar jaar zo verrot uitzien… it’s Hip! Eh… unhip. Nou ja u begrijpt mij hopelijk.

Op zoek naar verlichting zocht ik de betekenis van het woord HIP op. Van Dale meldt: “modern, gedurfd modieus. => Blits”. Volgens het Britse Dictionairy.com gaat het echter niet zozeer om hip ‘doen’, alswel om hip ‘weten’; “[to be] familiar with or informed about the latest ideas, styles, developments, etc.” Ziedaar waarom hippe Engelse mensen er doorgaans zo beroerd uitzien: ze weten het wel maar ze doen het gewoon niet. En wij maar ‘gedurfd blits’ doen.

Maar oei oei oei, waar moet dat heen als de hippen niet meer hip zijn. Naar wie kunnen wij ons wenden om te weten ‘what not to wear’? Stevenen we af op een periode van grauwe hiploosheid? Toekomstoloog Li Edelkoort voorspelt ‘het midden’ inderdaad als de toekomst.

Het midden….vergeet de Amsterdamse catwalks en Rotterdamse sidewalks: ze zijn weldra passé. We gaan ‘Terug naar Oegstgeest’, ‘mee naar Diemen-Zuid’ en ‘kadengkadeng’ naar Brabant op zoek naar de heilige graal van de nieuwe look. Vergeet modevrienden A en B, Rodrigo of Geer en Goor : Ted de Braak is ons nieuwe stijl-ikoon. Ik zie u bij C&A voor de nieuwe show - de afterparty is bij La Place boven de A4.

Hip is Dood. Leve Hip.

MY FIRST TIME ON THE INTERNET

THIS COLUMN WAS ORIGINALLY PUBLISHED IN SECOND SIGHT MAGAZINE - WWW.SECONDSIGHT.NL - ONLY IN DUTCH, SORRY...

Mijn Eerste Keer

Ik herinner me mijn eerste keer op internet. Het zal zo’n 15 jaar geleden zijn; vier jongens voor een piepklein scherm op een zolderkamer in Den Haag. Dit was de tijd van pioneers: piepende telefoonlijnen, obscure codes en heel veel errors. Na anderhalf uur frustrerend gepiel verscheen de site van de CIA (lachen…) eindelijk in beeld. Net op t moment dat we de meest gewelddadige spionnen ter wereld zouden gaan zien riep de vrouw des huizes :“Jezus, zitten jullie nou nogsteeds op die computer te spelen?Ik moet even mama bellen”. Klik - ons internet-avontuur wreed beeindigd door de band tussen moeder en dochter.

De specialist van een grote uitgeverij vertelde me onlangs dat vrouwen inmiddels meer online gamen dan mannen. Mede als gevolg van bovenstaande ervaring vond ik dat moeilijk te geloven. De meneer in kwestie was echter onbetwist deskundig en de meeste vrouwen in mijn omgeving zijn veel beter met technologie dan ik. Zou ik het mis hebben?

Ik probeerde me er aarzelend iets bij voor te stellen: honderd-duizenden vrouwen die online Tetrissen, Puzzelen en Sudoku-en. Zoiets moet het wel zijn, dacht ik; het afmaken van grote groepen vijandige Orks of het managen van een fantasy voetbalteam lijkt me toch echt meer iets voor mannen. Poker zou nog net kunnen trouwens.

Maar wat een treurnis overviel me! Zie je het voor je? Van Houten tot Meppel, overal in ons land, de hele dag door, e-nor-re-me groepen vrouwen die op de computer spelletjes doen. En urenlang ook nog, schijnt. Vrouwen met computerspelletjes? Ik kreeg het maar niet in mn hoofd: wat zullen die bijbehorende kerels dan onvoorstelbaar saai zijn.

Ik bleek er niet ver naast te zitten, want vandaag las ik in de krant dat 1 op 5 vrouwen aan cybersex doet! En ik maar denken dat het bij VrouwOnline over tuiniertips en Sonja Bakker gaat. Had ik dus twee keer gelijk – zowel over het game-gedrag van vrouwen (spelletjes, my ass!) als over die kerels: die zitten op datzelfde moment lekker een paar cyborgs verrot te schieten.

Ze zeggen weleens dat al die aandacht voor sex en geweld nergens goed voor is.
Gelul natuurlijk. Daar hebben we toch mooi het internet aan te danken.

YOU'RE ON YOUR OWN - RESPONSIBILITY

THIS COLUMN WAS PUBLISHED IN SECOND SIGHT MAGAZINE - WWW.SECONDSIGHT.NL - ONLY IN DUTCH, SORRY...


You’re On Your Own

Het geheim van de smid inzake ‘Verantwoordelijkheid’ is dat beide kanten van de tafel het eens zijn over wie er verantwoordelijk is. Net als bij een kadootje: je kunt wel iets geven, maar als de ander het niet aanneemt is er een probleem. Geven en nemen van verantwoordelijkheid… je kunt er maar beter duidelijk over zijn.

Duidelijkheid alleen is helaas niet altijd voldoende. “Dit is mijn wijk niet, meneer – ik denk dat u beter even binnen kunt bestellen”. In die gevallen rest natuurlijk niets anders dan corrigerend optreden: ‘Nee juffrouw, ik denk dat ik beter buiten kan bestellen. Geeft u mijn bestelling even door aan uw collega? U bent hier immers de serveerster en ik de klant. Uw tafelschema is geenszins mijn verantwoordelijkheid.” Helaas zou deze opmerking, hoewel volstrekt terecht, mij in Nederland eerder ex-communicatie of een pak slaag opleveren dan het beoogde kopje koffie.

Ik breek graag een lans voor de ‘eigen verantwoordelijkheid’. Uit het verleden herinner ik mij een kristalheldere reclamespot over bosbranden. “Kan ik er wat aan doen?!” vroeg een stem. Jazeker, u kunt er wat aan doen: bijvoorbeeld geen sigarettenpeuken in een gortdroog bos weggooien of fikkies stoken op de hei. Sukkel!

U denkt misschien tja, dat snap ik ook nog wel… toch zijn er op deze wereld nog klojo’s van zulk indrukwekkend niveau dat zelfs dit soort afspraken niet vanzelfsprekend genoemd mag worden. Stel nou: je doet je kat in een magnetron. Moeten we niet gewoon met z’n allen afspreken dat deze persoon eerst door ons allemaal wordt uitgelachen en vervolgens door de dierenbescherming op een taakstraf wordt getrakteerd? Liefst iets met heel veel dierenpoep. In plaats daarvan krijgt de mevrouw een paar miljoen mee.

Bah. Waarschuwingen op rolletjes snoep en bijsluiters voor pindakaas (pas op: nootjes!) ik word er moe van en stel voor, ze te vervangen door een zogenaamde Klootzak-clausule. Die clausule luidt: ja, wij verkopen u dit en zijn verantwoordelijk voor kwaliteit en deugdelijkheid. Maar als u niet een minimum aan eigen verstand hebt, zijn wij bij voorbaat gedisculpeerd van welk probleem dan ook. Stop de afstandbediening NIET in uw neus. Of wel, ook goed. Maar dan niet zeuren he?

Een voorbeeld: U rookt. Prima, u geniet en vele mensen verdienen er een leuke boterham mee. Maar laten we wel wezen: we weten allebei dat het ongezond is. Kom dus alsjeblieft niet zeuren als je ziek wordt. Hetzelfde geldt voor mensen die hamburgers echt HEEL erg lekker vinden en nooit meer iets anders eten. Joehoe: dat plakje augurk erop is niet voldoende voor een gezond dieet!

In plaats van nieuwe regels, stickers en garantiefondsen stel ik u de brede inzet voor van afgebakende verantwoordelijkheid en de klootzak-clausule. Een Gouden Duo!

Het goede voorbeeld werd onlangs gegeven door Governeur Lindal van New Orleans: ik ben verantwoordelijk voor uw veiligheid. Die is hier niet te garanderen, u moet dus weg. Neem vooral de gratis bus. Als u hier blijft, is dat ter uwer eigen verantwoording.

You’re on your own! En zo is het maar net.

THE SCORN OF PLENTY - DE TOORN DES OVERVLOEDS

THIS COLUMN WAS ORIGINALLY PUBLISHED IN SECOND SIGHT MAGAZINE - WWW.SECONDSIGHT.NL - ONLY IN DUTCH, SORRY.

Overvloed. Van Dale zegt: “Een rijkelijke hoeveelheid”.
Hmmmmmm, rijkelijk : lekker veel. Meer, meerder, meerst. Smullen of niet?

Was Overvloed voorheen een kenmerk van Het Paradijs, nu springen me bij het woord vooral beelden voor ogen van obese kindertjes op flabbercamp, overspannen subprime obligatie-handelaren en vuilstortwagens vol afgedankte levensmiddelen.

Overvloed... een schuldgevoel overmant me. Mea Culpa….

“Geniet, maar drink met mate” zeggen onze collega’s die werken voor de dranken-industrie. “Beter Niet” mompelen de tabaksboeren. Op deze specifieke gevallen na zijn wij als beroepsgroep juist in dienst om rucksichtloze meerconsumptie te stimuleren.

Meer ingewikkelde anti-verouderingscremes, meer muurvullende plasmaschermen en natuurlijk minstens 3x op vakantie. We zijn het immers allemaal waard, dus Hupsakee: als Midasjes verandert alles wat we willen kopen in goud. Wie het niet kan betalen, smeren we gerust nog een consumptief kredietje aan.

Eigenlijk best lelijk als de lijn tussen overvloed en overdaad wordt overschreden.
En wij zijn er als ‘aansmeerprofessionals’ natuurlijk mede voor verantwoordelijk.

Maar wat is arroganter: de aanname dat wij ‘die arme domme consumenten’ in bescherming zouden moeten nemen? Of dat ons geen verantwoordelijkheid treft; ieder kiest immers zelf of hij of zij wel of niet iets koopt? “Laissez-faire” of “Doe-effe-normaal”? Voor de aanschaf van een financieel produkt wordt ons sinds kort aangeraden, de financiele bijsluiter te lezen. Binnenkort een “Echt Nodig?” sticker op alle andere produkten?

Een duurzamere wereld vergt een beheerst uitgangspunt, niet alleen bij produktie maar ook alle andere schakels in de marketing-keten. EN aan de consumptiekant, de andere kant van de schutting. Maar wat betekent dat voor ons werk? Pfff.. dit wordt nog een lastig onderwerp. Maar wel een die wellicht wat aandacht verdient, ook buiten deze column. “Greed is good” oreerde Gordon Gecko in de legendarische film “Wall Street”. Daar zijn de meningen inmiddels over verdeeld, zeker nu de prijs van levensmiddelen 2/3 van de wereld aan de lippen staan.

Misschien corrigeert de markt zichzelf en leidt de veelbesproken hypotheekcrisis tot een heropleving van oud-Hollandse zuunigheid. Een pasje op de plaats zou misschien helemaal niet zo’n gigaramp zijn.

En leuk: komt Zeeuws Meisje misschien toch nog weer terug.

GIRL POWER

THIS COLUMN WAS PUBLISHED IN SECOND SIGHT MAGAZINE - WWW.SECONDSIGHT.NL - SORRY, ... ONLY IN DUTCH
Mannen, hoedt u voor de vrouw. Zij mag dan dom zijn, in haar sluwheid overtreft zij zelfs de gemeenste wolf

Ziezo, zijn we wakker? Schopenhauer gaat, als ik me het citaat goed herinner, nog even verder met een meticuleuze uitleg van waarom mannen zich voor het zwakke geslacht moeten hoeden. Niet zozeer de stelling zelf (geen haar op mijn hoofd lieverd, echt niet), maar de kristalheldere scheiding tussen man en vrouw die eraan ten grondslag ligt, vind ik interessant.

Dat de zaken 150 jaar na Schopenhauer iets ingewikkelder liggen, ondervond ik laatst aan den lijve. Netjes Engels opgevoed, hield ik de deur voor een dame open. Nu verwacht ik hiervoor geen koninklijke onderscheiding, maar de ‘independent woman’ in kwestie maakte het wel erg bont: “Hoe zou jij het vinden als ik de deur voor jou openhield ?” gromde ze me zuur toe. Bah.

Nu ben ik zelf een modern ingesteld type en heb ik geen enkel probleem met assertieve, ambitieuze of intelligente vrouwen. Mijn probleem met feminisering gaat er dus niet om dat mannen en vrouwen een gelijke waarde, positie of carriere wordt gegund, integendeel. Mijn klacht is dat het role-model-rollenpatroon van de Charmante Spontane Vrouw en Gewoon Leuke Man dreigt te verdwijnen. Wie regelmatig TV kijkt (ok, eigen schuld) ziet als voorbeeld De Ontevreden Trut en de Compleet Verwijfde Sukkel.
(leuk spel: zoek hierbij uw eigen ‘Celebrity Couple’ voorbeeld)

De Ontevreden Trut (DOT) wordt expliciet ge-girl-powered door “Because you’re worth it” en Desperate Buurvrouwen. Ze staat onder constante mediadruk om dunner, geiler, succesvoller en meer met Gucci te zijn behangen dan haar so-called vriendinnen.

De Compleet Verwijfde Sukkel (CVS) wordt iets subtieler ontmand: “Mijn badjas staat haar beter, maar ze mag niet mijn antiroos shampoo gebruiken?” Sorry hoor, mag ik even braken? Nee, want we gaan nog even verder. Maik de Boer dicteert de nieuwe trends: allemaal gehipt, gehydrateerd en geharst. En: een Grote Sportieve Opel en een consumptief kredietje voor de nieuwe keuken. En dan heb ik t nog niet eens over die akelige Unilever ads waar kerels blij worden van een Swiffer.

Daar komt gedonder van. De CVS krijgt er genoeg van en ontpopt zich tot Part-time Ongenuanceerde Proleet. Hij kijkt Top Gear, koopt steeds meer Power tools en vindt politiek voor Compleet Verwijfde Sukkels. In het begin vindt De Ontevreden Trut het nog leuk – ze is immers een Echte Vent waard, maar als snel wordt ze ontevreden en verward. Op een dag, als een Gewoon Leuke Man hoffelijk de deur voor haar openhoudt, snauwt ze hem af. Ondanks haar perfect gehydrateerde huid, dure nagels en geile broek (maatje 26 natuurlijk) is DOT niet gelukkig.

Wat DOT helemaal tot waanzin brengt is die onvoorstelbaar irritante, altijd maar gelukkig kijkende Charmante Spontane Vrouw met die o zo woede-opwekkende Gewoon Leuke Man van de overkant. Kijken die nooit TV ofzo? Zo doet toch niemand meer?

Misschien komt het allemaal nog goed. Ik houd alvast gewoon nog altijd de deur netjes voor dames open. Kom op, Gewoon Leuke Man, knijp eens een Charmante Spontane Vrouw ouderwets in haar bil. Als ze het niet lachen vindt, is het een Ontevreden Trut.

GRATIS

[THIS COLUMN WAS PUBLISHED IN SECOND SIGHT MAGAZINE - A DUTCH PUBLICATION ABOUT TRENDS AND FORECASTING - SORRY IT'S NOT IN ENGLISH]

Gratis. Eén van de meest doeltreffende toverspreuken in het grote boek van reclame-makers. Een gegarandeerde formule om de aandacht te trekken. Het activeert een soort Hongerwinter-reflex: een gehypnotiseerde, manische blik verschijnt in de ogen: Gratis? Hebben, pakken, vooraan staan. Ik heb er recht op!

Aan “Gratis” is een grappig mengsel van schaamte en trots verbonden. Eerst schaamte: volwassen mensen die zich realiseren dat ze grabbelen als kinderen of vechten om een prul. En dan trots: “Tja, ge bent toch Nederlander he?” Dezelfde trots waarmee in Spanje de blikken doppertjes uit de caravan komen. En inderdaad: het is iets typisch Nederlands.

Mijn eerste aanraking met de Nederlandse gratis-obsessie (mijn Engelse opvoeding had me er tot dantoe blijkbaar voor afgeschermd) had ik tijdens een bijbaantje. Een fonkelnieuw winkelcentrum in Buitenveldert trok middels een bon in het locale sufferdje de aandacht van oplettende shoppers: een gratis flesje wijn, voor Valentijnsdag. Bij inleveren van de bon, een gratis half flesje Chateau Migraine. “Kijk schat, ik heb voor Valentijnsdag een lekker flesje wijn gehaald!”. Brrrr..wat een kansloos idée dacht ik.

Het bewijs dat ik NIETS van reclame begrijp, was geleverd. Het winkelcentrum opende om 10uur en nog voordat we onze “Groot Gelderland Plein” promotie-polo aan hadden, stond er al een rij voor onze kraam die een Siberische supermarkt tot schaamte zou drijven. Ik herinner me 1 bepaalde meneer die – allegedly althans - voor alle dames in zijn serviceflat de fles wijn kwam “ophalen”: hij had 23 bonnen uitgeknipt. Mr Lover Lover…

Dat is misschien nog wel het interessantste aan Gratis: het gevoel van RECHT. “Waar is mijn gratis puntje-puntje-puntje? Hier ermee, en rap wat!”

Ook op de onlangs gehouden Fashion Week bleek dat “Gratis” diep in de genen van onze natie zit ingebakken. De hooggehakte en chicgejurkte dames keken spichtig om zich heen: Wat zit er in de goodybag? Wat?! Heeft die Bitch naast me er iets anders in dan ik? De partners in kwestie waren intensief gedrilled: nonchalant kijken en ZO VEEL MOGELIJK GRATIS SHIT in je smoking proppen. Een van de aanwezige dames nam het “Because I’m worth it” mantra wel heel serieus – zonder enige schaamte kieperde ze de overgebleven goodiebags geroutineerd in een grote tas. Honderden Redken-gels en Maybelline-eyeliners glommen me vanuit haar shopper toe. Grappig? Nee. Eigenlijk heel sneu.

Gratis. Je mag het hebben: het is immers een geschenk! Maar daar gaat het natuurlijk al mis. Een geschenk is pas een geschenk als de één iets geeft en de ander iets aanneemt: gulheid en dankbaarheid wisselen elkaar af. Het is net als bij oma vroeger: natúúrlijk mag je nog een koekje. Maar ze gewoon alle 10 van het schoteltje pakken is niet netjes en eigenlijk ook heel ongezellig.

Doe de omas van deze wereld een genoegen; ook voor Gratis geldt: netjes vragen en dankjewel zeggen. Zul je zien: is een gratis lippengloss ineens een echt kadootje.

WWW.SECONDSIGHT.NL

INSPIRATION FROM BARCELONA

Last week, I had the opportunity to join 50 other delegates in the annual Amsterdam Partners network trip (www.amsterdampartners.nl) to the wonderful city of Barcelona. The group - as always - consisted of influential civil servants, entrepreneurs and 'players behind the scenes' from in and around Amsterdam, and we met up with our counterparts from Barcelona. 

The trip was loosely organised around the topic "the Olympic Games as a catalyst for Urban Development"; very interesting indeed. The program consisted of a number of formal and informal presentations, a visit to Camp Nou, a supernice bicycle tour around the newer parts of town, some great food, some bad Karaoke (involving a certain mayor whose name will not be disclosed) and a flamenco dancing course. Great.

As usual though, the greatest inspiration came from the small things: a 'Look Out For the Gimp' warning sign

Posted by James

GREAT! ANOTHER CONSULTING FIRM…

JUST WHAT THE WORLD NEEDED.

 

Actually, no. Fronteer Strategy isn’t ‘just’ another consulting firm, but one with a clear idea of why, how and what. The ‘double e’ is a conscious typo (thanks for warning me though, mum) that refers to our backgrounds: engineer, marketeer… and anthropologist. We apply our wide variety of interests and experience to develop clutter-cutting marketing strategy: innovation, co-creation and brand development.

 

As our name suggests, our main interest is in the ‘new’ and ‘unknown’. Whether it be new strategies, new markets, new concepts or products; we enjoy being ‘out there’ with our clients on the frontiers, where new value is created. 

No offense to other consulting firms, but I think we can honestly claim some points on the interesting-o-meter. The company was founded by Martijn Pater and myself, James Veenhoff. Martijn is an engineer with 8 years of consulting experience. Prior to launching Fronteer, he rode his motorbike from Amsterdam to China and back – as well as inventing, developing and marketing a new soft-shell helmet for outdoor & active sports. My own background is in growth strategy, and I have extensive experience in the fashion and luxury brand industry. My main field of expertise is brand strategy, specializing in the so-called niche, new luxury and ‘vanguard’ brands.  Due to my work as co-founder of Amsterdam International Fashion Week, I have also become very interested in Urban Development and hope to make use of my expertise in this area too.